Dit is een stukje van het levensverhaal van Annemarie, ze heeft niet eens álles wat ze heeft meegemaakt opgeschreven. Ik heb veel bewondering en respect voor Annemarie. Ze is letterlijk aan de dood ontsnapt en slaagde er in, om haar ernstige gezondheidsproblemen te overwinnen.

Annemarie, ik vind het geweldig moedig van je dat je je verhaal hier hebt willen en durven delen. Niet veel mensen zullen weten wat een doorzetter je bent. Je hebt de mentaliteit van een winnaar en winnen ga je!

“Ik zal mij even voorstellen, mijn naam is Annemarie en ik ben 27 jaar”.

Als klein meisje al

Als klein meisje klaagde ik al over buikpijn. Vanaf mijn 15e jaar werden de klachten heviger. Toendertijd werden de klachten veroorzaakt door stress voor mijn eindexamens. Voedsel wat ik normaal altijd nam zoals melk en brood, begon problemen te geven. Mijn huisarts constateerde dat ik een spastische darm had en gaaf mij zakjes met vezels. Dat hielp niet. Ik bleef mij moe voelen en het voelde niet goed in mijn buik.

Dus maar weer terug naar de huisarts. Die stuurde mij door naar het ziekenhuis voor allerlei testen om te kijken of ik coeliakie had en of mijn darmen wel goed functioneerden. Alles was prima, maar mijn klachten bleven.

Eten betekende pijn lijden

Ik had zoveel pijn, dat ik vanaf mijn 17e moeite kreeg met eten. Voedsel ging ik ontwijken om geen pijn te voelen. En ik kwam ook mentaal steeds slechter in mijn vel te zitten. Mijn arts stelde vast dat ik anorexia had en adviseerde psychische hulp in een kliniek. Mijn ouders dachten dat de arts een deskundig advies gaf, maar ik was het er totaal niet mee eens. Ik hoorde daar niet. Gesprekken met een psycholoog wezen uit, dat ik inderdaad niet in de kliniek thuis hoorde.

Mijn huisarts was het daar totaal niet mee eens en hij drong erop aan, dat mijn ouders strenger voor mij werden. Wat ik ook beweerde over mijn klachten, het zat tussen mijn oren, volgens de arts.

Depressie en isolement

Ik kon mijn opleiding niet meer volgen, ik was vaak ziek en van de pijn lag ik hele dagen op bed en ging mensen ontwijken. Ik denk omdat ik mij schaamde. Het eten werd een steeds groter struikelblok. Verder lezen over de kliniek waar ik heen ging.

Nog maar 47 kilo

Mijn klachten werden vanaf nu steeds ernstiger. Nu zag je het ook aan me. Doordat ik zo verstopt zat, konden mijn afvalstoffen geen kant op. Ik kreeg haaruitval, mijn nagels braken af en ik kreeg schimmel op mijn teennagels, ook kreeg ik donkere kringen om mijn mond en ogen. Mijn gewicht was toen op zijn laagst. Ik woog nog maar 47 kilo. Verder lezen over geschrokken artsen, slaappillen en sondevoeding.

Alternatieve geneeswijzen en kwakzalverij

Ik was jong en begreep niet wat er met mij aan de hand was. Ik voelde mij onbegrepen en heel erg eenzaam. Doordat mijn heftige obstipatie bleef en omdat ik altijd klaagde over een bepaalde plek in mijn buik die pijn deed, zochten mijn ouders en ik nu naar alternatieve geneeswijzen. Meer lezen over wat mijn huisarts er van vond en over infectie, darmspoelingen en een bacteriedodende pillenkuur.

Afhankelijk van flesjes

Maar toch ging het weer mis. Ik ben terug naar de huisarts gegaan, omdat ik zo ontzettend snel afviel en ik amper durfde te eten, kreeg ik flesjes “astronautenvoeding” om weer aan te komen.

Ik wist niet, dat dit drankje, wat zo ’n mooie oplossing leek, mij nog veel zieker ging maken. Ik vond het wel makkelijk. Het was redelijk te drinken en ik kreeg geen pijn in mijn buik als ik het dronk. Meer lezen over hoe ik afhankelijk werd van de flesjes.

Ik kon mijn handen niet meer bewegen

Het begon toen ik door mijn rug ging. Daarvoor ging ik naar een fysiotherapeut. Dat hielp redelijk. Daarna kreeg ik last van mijn bekken. Er werd gezegd dat het bekkenontsteking was en dat ik rust moest houden. Ik was erg moe maar wuifde dat weg. Ook merkte ik dat mijn hart soms heel snel ging kloppen, zeker als ik in bed lag. Het raarste kwam eind december 2011. Meer lezen over wat ik niet meer kon.

Het was goed mis met mij

Ik kon gelukkig vrij snel terecht bij een internist. Hij onderzocht mij grondig omdat ik al zo lang met klachten liep. Mijn bloed werd onderzocht op bijna alles wat er te onderzoeken viel. Ik weet nog heel goed dat ik aan het eind van de middag mijn bloed liet afnemen en rond 18:30 uur werd ik gebeld door het ziekenhuis. Meer lezen over mijn spoedopname in het ziekenhuis.

Mijn hart zou er binnen 2 weken mee gestopt zijn

Daar lag ik, aan de hartbewaking, vast aan allerlei snoertjes en plakkertjes. Het zag er vast erg naar uit. Om de 2 uur kreeg ik “kalium-shots”. Drie keer per dag werd er bloed geprikt om mijn Kaliumgehalte te controleren. Maar het ging nog steeds niet goed. Pas toen ik een kalium infuus kreeg gingen de waarden omhoog. Er werd mij verteld, dat als er geen bloed was geprikt en ze er niet achter waren gekomen dat mijn kalium zo laag was, mijn hart er binnen een week mee zou zijn gestopt. Het drong toen amper tot mij door. Ik was zo van de wereld. In totaal heb ik daar 4 dagen gelegen. Meer lezen over wat ik me besefte.

Een verademing

Tot iemand mij in december 2014 doorverwees naar Inge. Ik ben voor een intake geweest en het was meteen een verademing. Inge begreep wat ik vertelde en waar mijn angst zat. Ze wilde mij helpen en adviseerde om eerst te stoppen met de flesjes. Een hele grote stap voor mij, maar ik besloot het te doen: ik had immers niks te verliezen.

In de tweede week van Januari 2015 had ik mijn eerste gesprek, Inge motiveerde mij zo goed, dat ik na het gesprek ben gestopt met de flesjes. Wat een stap! Ik heb de flesjes ook nooit meer aangeraakt. Gluten, lactose en suiker heb ik uit mijn menu geschrapt. En ben gaan eten volgens de Levensstijl Methode. Het was niet makkelijk en heb een half jaar moeten ontgiften van de troep die ik met de flesjes had binnengekregen. Met kleine stapjes ben ik mijn menu gaan uitbreiden. Maar ik merk al een enorm verschil. Mijn haar groeit weer, mijn huid is stralend, zelfs mijn eczeem klachten zijn verminderd en mijn buik is plat.

Door middel van angst-coaching en Mindfulness pakken we mijn angst aan

Inge motiveert mij en geeft mij de steun die ik nodig heb. Door middel van angst-coaching en mindfulness pakken we mijn angst aan.
Ik kan nu weer gezamenlijk eten of uit eten en ik ben zelfs op vakantie naar Ibiza geweest. Mijn horizon verbreedt zich. Iets waar ik eerst alleen maar van kon dromen.
Ook ben ik yoga gaan volgen en heb ik een personal trainer ingeschakeld om de balans te zoeken tussen beweging, rust en voeding. Ik begin deze balans nu te vinden.

Ik leer wie ik echt ben en wat ik wil bereiken

Het is een hele reis en ik ben er nog niet. Het is hard werken, ik ga nog steeds 5 stappen vooruit en 3 terug. Maar Inge leert mij met teleurstelling om te gaan en een beter mens te worden en vooral mezelf te accepteren. Na 27 jaar leer ik echt wie ik ben en wat ik wil bereiken. Daar ben ik Inge erg dankbaar voor. Ik heb besloten om ook Coach te worden om mensen te helpen met gezondheidsproblemen en hen te begeleiden naar een gezonde levensstijl. Met mijn ervaring en enthousiasme kan ik niet wachten tot het zover is. Want het houdt niet op bij de reguliere arts. Er zijn nog andere oplossingen, waaronder je levensstijl aanpassen. En ik ben daar het levende bewijs van!

 

Annemarie