Je zult het vast (wél) met me eens zijn, dat het heel lekker is om te horen….

…dat de ander je gelijk geeft!

…dat de ander je snapt omdat hij of zij het zelf ook zo ervaart.

Je voelt je begrepen, gehoord, gezien…

…als je datgene hoort, dat naadloos aansluit bij wat jij zelf ook al denkt.

…als de ander knikt en je bevestigt met zijn of haar woorden.

…als de informatie die je krijgt, overeenkomt met wat jij óók denkt en gelooft.

Er zitten dus fikse voordelen aan het bevestigd zien van je denkbeelden. Het is niet alleen fijn en geeft een goed gevoel, maar het verbindt je ook met de ander:

Heel anders is dat, als degene met wie je in gesprek bent, een totaal andere zienswijze heeft dan jij. Je voelt je ongemakkelijk, geïrriteerd of misschien zelfs afgewezen. Of je begrijpt het niet en je voelt je verward. In elk geval voelt het een stuk minder prettig, dan wanneer je helemaal op dezelfde golflengte zit met je gesprekspartner. Toch?

Bevestiging voelt altijd fijn, maar toch is er iets anders nodig:

• Als je merkt dat het ergens in je leven wringt, als het niet stroomt.
• Als je ‘verhaal’ over jezelf pijn doet (Je verhaal = alles wat je jezelf vertelt en gelooft, ook als het helemaal niet waar is).
• Als je merkt dat je niet verder komt dan alsmaar dezelfde vervelende ervaringen, de benauwende rotonde waarin je verstrikt zit.
• Als je intens verlangt naar andere situaties, reacties, gedragingen, gedachten en emoties.
• Als je voelt dat je vastzit in een manier van doen, die je geen geluk, voldoening of ontspanning brengt.

Als het verhaal, dat je jezelf vertelt, je belemmert om je meest gelukkige leven te leven, dan helpt het je voor geen meter als je gesprekspartner ‘met je mee gaat zitten huilen’. Met andere woorden: als je gesprekspartner beaamt dat jij het helemaal goed ziet, dat je verhaal 100% klopt en dat je acties de juiste zijn. Het helpt ook niet (hoewel je het waarschijnlijk fijn vindt om te horen) als de ander zegt hoe zwaar je het hebt, hoe slecht je het hebt getroffen en hoeveel medelijden hij of zij met je heeft.

Zonder ándere inzichten, blijf je je voelen zoals je je nu voelt.


Hoe prettig het ook is, als je door je gesprekspartner aan álle kanten wordt bevestigd, brengt het je niet tot andere inzichten. Laat staan tot ander gedrag. Zonder ándere inzichten, ben je gedoemd om precies hetzelfde te blijven doen en voelen, wat je altijd al hebt gedaan en gevoeld. In de situatie dat je je bekneld voelt, dat je vast zit en merkt dat je niet gelukkig bent, helpen de uiterst begripvolle woorden van iemand anders je niet, om een andere (fijnere, beter passende, meer voldoening gevende, gelukkigere) weg in te slaan.

Ik begon met “Je zult je nooit ontwikkelen, als je alleen maar luistert naar wat je graag wilt horen.” Het is waar: als je alléén luistert naar wat je wilt horen, dan luister je in wezen alleen maar naar jezelf. En juist JIJ bent degene die jezelf (als je je niet optimaal gelukkig voelt) een verhaal vertelt, dat niet klopt (voor een belangrijk deel, of zelfs helemaal, neem dat maar van mij aan!).

Je voelt je verbonden met degene die je verhaal bevestigt, je luistert graag naar wat je wilt horen, maar je beseft je nu ongetwijfeld, dat je hierdoor geen stap in een nieuwe, betere, helpende of fijnere richting zult zetten. Je blijft vastgeplakt aan je oude rotonde en draait alsmaar, alsmaar, alsmaar, precies hetzelfde rondje….

De consequentie hiervan voor jou?

Je blijft perfectionistisch.
Je blijft de lat tot in de hemel leggen.
Je blijft het uiterste van jezelf eisen, lang nadat je grenzen zijn overschreden.
Je blijft jezelf onderwaarderen.
Je blijft denken dat je niet goed genoeg bent.
Je blijft leven vanuit angst.
Je blijft onzeker.
Je blijft je schuldig voelen of schamen.
Je blijft negatief over jezelf denken.
Je blijft……. (vul maar aan).

Dat wil zeggen… dit blijft, zolang je alleen maar kijkt en luistert naar alles wat jou bevestigt in het verhaal, dat je jezelf bent gaan vertellen!

Overigens is er voor jou een belangrijke reden geweest, waarom jij jezelf bent gaan vertellen dat je je beter klein kunt houden. Of dat je beter onder het maaiveld kunt blijven, dat je je te pletter moet werken, dat je alleen maar deugt als je de maximale score behaalt en ga zo maar verder.
Het vormde ooit in jouw leven een broodnodige overlevingsstrategie. Je bent dit verhaal aan jezelf gaan vertellen om het vol te kunnen houden, om je hachje te redden, om ervoor te zorgen dat je ‘kop er niet af ging’, of nog wat anders. Je had dit verhaal nodig! Het is wezenlijk om je nu te gaan beseffen dat het (onhandige, kwetsende, pijnlijke) verhaal jou nu niet meer helpt en je vooral ook geen recht doet!

Met dit ‘oude verhaal’ leef je nog steeds je ‘oude leven,’ terwijl je al lang in een nieuw tijdperk bent aangekomen. Het is dus de hoogste, wat zeg ik, de állerhoogste tijd om je oude verhaal te gaan herschrijven.

Hoe zorg je voor een ander ‘verhaal’?

Maar hoe doe je dat dan, jezelf een verhaal vertellen wat jou volledig recht doet en wat jou aan alle kanten helpt en ondersteunt, om je te gaan gedragen en voelen zoals dat helemaal bij jou als mooie ziel past?

Je hebt het nodig om:

Nu wil het toeval…. dat ik iemand ben die veel ervaring heeft met het ondersteunen van mensen die er (bijna?) aan toe zijn om hun verhaal te gaan herschrijven. Je kunt het al raden: ik zal je niet bevestigen in het niet kloppende verhaal dat je jezelf vertelt. Beetje jammer dit..

Wat ik wél doe, is jou hele praktische handvatten geven, waardoor jij inzicht krijgt in de onwaarheden in jouw ‘oude verhaal’. Van daaruit help ik je om zúlke stappen te zetten, dat je meer en meer gaat toewerken naar een nieuw en kloppend verhaal over jezelf. Een verhaal, dat jou met al jouw mooie kwaliteiten recht doet. Vanuit jouw nieuwe verhaal zul je veel milder voor jezelf zijn, zul je minder veroordelend zijn en minder hard voor jezelf, zul je je veel krachtiger en belangrijker voelen, zul je meer durven, zul je je kunnen ontspannen en uiteindelijk écht jezelf kunnen zijn.

Ik wens je een verhaal toe dat jou recht doet!

Veel liefs voor jou,

Inge