De reünie zou in Amsterdam zijn in een waanzinnig goed Italiaans restaurant. Ik reisde er met de trein naartoe en ontmoette op het station alvast een vriendin. Ik kon toen nog niet weten dat even later mijn portemonnee gejat zou worden en al helemaal niet dat ik me ondanks dat, ‘bestolen maar rijk’ zou voelen.

Gezellig
Wat een ongelofelijk gezellig etentje was dat! In een piepklein Italiaans restaurant, waar je werkelijk het meest sublieme Italiaanse eten kreeg voorgeschoteld, met fijne mensen. Wat wil je nog meer? Het was dan ook bijzonder gezellig.
Sowieso vond ik het leuk om in Amsterdam te zijn in een restaurant wat ik niet kende. Ik hou erg van het verkennen van nieuwe dingen en plaatsen. Even uit het bekende stappen, heerlijk.

Na een bijzonder gezellige avond, brak het moment aan waarop de rekening betaald moest worden.
Ik graaide in mijn tas, maar kon mijn portemonnee niet zo snel vinden. Na een grondige graaipartij vond ik ‘m nog steeds niet. Ik begon het warm te krijgen en besloot om mijn volledige tasinhoud op tafel te sodemieteren om ‘m naar ik hoopte toch echt te vinden. Maar nee. Geen portemonnee.

Het kwartje viel
Ik voelde alle warmte vanuit m’n tenen naar m’n wangen stromen en zag ongetwijfeld knalrood van schrik. Het kon toch niet waar zijn?
Het hele gezelschap dook met mij onder tafel om ook de grond van het complete restaurant af te speuren naar mijn portemonnee. Maar zonder resultaat.
Het kwartje viel. Mijn portemonnee was toch echt gejat.

Het moest wel gebeurd zijn toen ik mijn OV kaartje in mijn tas had gedaan, net voor het moment dat ik de rits weer dichtdeed. Iemand zal achter mij hebben gestaan en razendsnel mijn portemonnee hebben weggegrist. Best knap eigenlijk, hij of zij kan zich zo aanmelden bij de heren Kazan of Klok.

Eén van de mensen met wie ik had gegeten belde onmiddellijk de bank voor mij, zodat ik mijn passen kon blokkeren. Omdat ik in het restaurant niets verstond van het telefoongesprek, ging ik even naar buiten. Tussen door kwam de eigenaar van de telefoon nog vragen of het allemaal lukte. Eenmaal binnen bleek het gezelschap de rekening te hebben voldaan. Ook voor mij. En van terugbetalen wilden ze geen van allen iets weten. Het verwarmde me. Zoveel hartelijkheid, zo’n enorme betrokkenheid ook. Iedereen leefde intens mee.

Bestolen maar rijk
Ondanks de gejatte portemonnee voelde ik me op dat moment rijk. Eén iemand jatte dan wel mijn portemonnee, maar de support en warmte die ik van alle mensen waarmee ik op pad was ontving, was voor mij vele malen meer waard.