Stijf van de stress naar een workshop mindfulness
De rij achter me groeit en groeit…
Ik vertrek lekker op tijd naar Berkel en Rodenrijs, zodat ik daar op m’n gemakje alle voorbereidingen kan treffen en uiterst relaxed kan starten met het geven van mindfulness workshops.
Eerst nog even tanken, dan hoeft dat op de terugweg niet meer. Ik begin te tanken en zie ineens: E10, alléén voor auto’s die hiervoor geschikt zijn. PANIEK!! Mijn auto is toch wel geschikt?? Hoe moet ik dat nou weten? Ik heb geen flauw benul. Ik stop onmiddellijk met tanken en loop hevig verontrust naar binnen om te informeren.
Een aardige man vertelt me dat ik dat maar even moet googelen. Briljant. Eerst de rekening van die luttele druppels benzine maar betalen, denk ik. De rekening bedraagt € 18,-. Achttien euro??? Mijn verbazing is waarschijnlijk buiten te horen. Ik vertel de dame achter de kassa dat dit écht niet kan, ik heb maar ‘een paar druppels’ getankt. De aardige man wordt er bijgehaald en hij vertelt dat het toch echt moet kloppen. Ik kijk over mijn schouder en zie dat de rij achter me inmiddels tot aan de deur is gegroeid. Ik capituleer en betaal, ik kan hier tenslotte moeilijk de hele dag mijn verbazing blijven uitspreken. Bovendien moet ik weg.
Wonder boven wonder heeft niemand wat van de door mij veroorzaakte vertraging gezegd, heeft niemand boos naar me gekeken en wachtte iedereen geduldig tot ik klaar was met m’n verhaal en tot ik had betaald!
Terug bij m’n autootje, loop ik naar de dame die achter me staat te wachten en ik vertel dat ze nog langer moet wachten omdat ik nog moet tanken: die drie druppels zijn natuurlijk niet genoeg. Ze reageert gelukkig vriendelijk en zegt dat het geen punt is. Toch maar verder met de E10, het zit er nu toch al in. Googelen doe ik een andere keer wel, m’n telefoon is vandaag m’n navigatie en die laat ik lekker staan zo. Dat navigeren met die telefoon gaat nogal eens mis, maar vandaag niet, neem ik me stellig voor. Terug bij de mevrouw achter de kassa betaal ik het tweede deel van de E10 en bied ik mijn verontschuldigingen aan: ik had toch meer getankt dan ik dacht. Oeps.
Door het hele gesodemieter ben ik veel later dan ik van plan was en voel ik een onprettige onrust opborrelen.
M’n navigatie verdwijnt tussen de stoel en de deur
Tijdens de rit word ik gebeld door één van de organisatoren van het evenement waarnaar ik op weg ben. Ik versta niet wat ze tegen me zegt en ik zet daarom onder het rijden het geluid harder. Tenminste… dat is het plan. Omdat ik ondertussen op het verkeer let ben ik onhandig met m’n telefoon en duvelt ie tussen de stoel van de bijrijder (die er niet is…) en de deur. Geen navigatie meer.
Afijn, ik keer eindelijk om. Het eindpunt nadert nu dan toch echt. Volgens m’n telefoon moet ik nog even rechtsaf en dan ben ik er bijna. Dus ik neem de afslag naar rechts, om er vervolgens achter te komen, dat ik nog iets rechtdoor had gemoeten en DAARNA pas rechtsaf! Op de provinciale weg waar ik nu rijd is geen rotonde of kruising te bekennen, dus moet ik nog 6 km doorrijden voor ik kan keren. Weer 12 km extra… De ‘onprettige onrust’ van de E10 is inmiddels verdrievoudigd.
Ik ben stijf van de stress op weg om workshops mindfulness te geven!
Tijdens de rit word ik me er ineens van bewust, dat ik me ongelofelijk zit op te vreten. Ik merk het. Dat is in ieder geval een mooie in het kader van een dagje mindfulness workshops geven…. Ik merk dat m’n hartslag hoog is, ik hoor mezelf hardop verwensingen uiten en ineens is daar het belangrijke (mindfulle) inzicht. Het aha-moment. Ik vraag me hardop af: waar ben je in vredesnaam mee bezig? Ik haal diep adem, voel heel bewust hoe m’n stoel zit, hoe het stuur aanvoelt en dan volgt een weldadige glimlach…
Door tijdens het autorijden een bewustzijnsoefening te doen zakt de stress volledig en kom ik zowaar ontspannen aan in Berkel en Rodenrijs om twee fantastische groepen medewerkers kennis te laten maken met mindfulness.
Voor mij een dag waarop ik wel heel erg aan den lijve heb kunnen ervaren hoe mindfulness helpt om te veranderen van ‘stijf van de stress’ naar ontspannen! Ik realiseer me door deze enerverende reis ook dat ik de enige ben die ervoor zorgt dat ik (veel) stress ervaar. Niemand is boos op me geworden. Niemand uitte irritatie. Er was alleen maar begrip en vriendelijkheid. Er was zelfs een man die, in reactie op mijn vraag of hij me even wilde helpen, breed lachend twee grote tassen vol kussentjes, onder iedere arm drie yogamatjes en de nodige matjes bovenop de tassen voor me naar binnen sjouwde! Ik liep er zelf achteraan met een klein tasje en de twee resterende matjes…
Trouwens, al ís er iemand boos op me, dan ben ik nóg degene die bepaalt of ik daar gestrest op reageer of niet! De enige die de stress uit mijn lijf vandaan kan halen ben ik natuurlijk ook zelf. Gelukkig weet ik hoe ik mindfulness in kan zetten! Halleluja!
PS Ik arriveerde uiteindelijk maar 10 minuten na de afgesproken tijd en kon de eerste workshop in alle rust voorbereiden 🙂