Ze is dood mam! Dood!

De vriendschap tussen de twee jonge meiden was intens. Ze deelden werkelijk álles met elkaar. De dingen die ze verder met niemand bespraken, vertelden ze wél aan elkaar.

Na het fatale ongeluk heb ik het Indiaanse medicijnwiel voor hen allebei uitgerekend: het was geen wonder dat de twee meiden elkaar zo ongelofelijk konden vinden. Maar liefst op drie plaatsen stond in hun wiel hetzelfde getal! De kans daarop is wel heel erg klein. Er zijn ontelbare mogelijkheden en zij hadden allebei drie keer het cijfer 9 in hun wiel!

We zaten in onze woonkamer toen ze naar beneden kwam. Haar hartverscheurende gesnik ging door merg en been. Met horten en stoten vertelde ze dat ze net het bericht had gekregen dat haar beste vriendin was verongelukt. Haar 20 jarige hartsvriendin. Dood.

We konden het niet geloven en we zochten naarstig in het nieuws naar…

Ja, waar zochten we eigenlijk naar? We wilden zo graag geloven dat het niet waar was. Dat het op een vergissing berustte. Omdat we de bevestiging niet snel konden vinden hielden we hoop. Het kon toch niet waar zijn?

Als ouder is het laatste wat je wilt zien, dat je dochter zó verslagen is.  Zó verdrietig.  Uit het lood geslagen. Zó vol ongeloof. Verbijsterd. Kapot.

Je wilt troost bieden terwijl je zelf met tranen in je ogen staat. Je wilt het onrecht wegnemen. Het nieuws ongedaan maken. Maar je staat met lege handen, het enige wat je kunt doen is er zijn, haar omarmen en zakdoekjes aangeven.

Uiteindelijk kregen we de bevestiging die we niet wilden krijgen. Het was waar. De liefste vriendin van onze dochter was uit het busje geslingerd waarin ze zat en ze was op slag dood. De chauffeur was na een hele nacht rijden in slaap gevallen achter het stuur. Ze reden vermoedelijk tussen de 140 en 150 km per uur.

Alles heeft toch een reden?

Als ras-optimist heb ik de stellige en diepgewortelde overtuiging dat álles wat er gebeurt, hoe naar ook, een positieve reden heeft. Ik weet dat het gedrag waar ik me zo aan erger een belangrijke boodschap voor me huisvest en dat ik van de kwaliteit, die ten grondslag ligt aan gedrag waar ik me aan erger, juist veel kan leren. Ik weet ook dat fysieke klachten een signaal zijn, om dingen op een andere manier aan te gaan pakken. Ik deel dergelijke inzichten dagelijks via Facebook of Instagram om anderen te informeren over de positieve kanten van schijnbaar negatieve gebeurtenissen of gedragingen.

Maar dit? Wat kan hier nu in ’s hemelsnaam de bedoeling van zijn? Waarom was het niet de één of andere ongelofelijke klootzak? Waarom zij? Waarom deze fantastische meid? Het voelt zo oneerlijk. Zo unfair.

Of kan ik misschien toch iets bedenken?

De lieve vriendin heeft veel meegemaakt in haar jonge leven. Echt veel. Ondanks dat (of is het dankzij?) was het een ongelofelijk sterke, stoere, opgewekte doorzetter met humor.

Ze zei herhaaldelijk tegen mijn dochter dat ze trots op zichzelf moest zijn. Ik krijg er tranen van in mijn ogen nu ik dit opschrijf…. Zij, die zó heeft moeten vechten voor een liefdevolle en fijne plek, zei tegen mijn dochter dat ze trots op zichzelf moest zijn! Hoe waanzinnig powerful is dat? Wat een krachtige en empatische motivator was deze jonge vrouw! Met recht een dame met charisma en met een krachtige boodschap.

Zij is er niet meer, maar haar boodschap blijft.

Niet alleen mijn dochter, maar ook heel veel anderen zijn door de energie van deze fijne meid ‘aangestoken.’ Een paar vriendinnen spraken al over het laten zetten van een tatoeage. ‘Be proud’ komt er op mijn dochter haar arm. Ze zal de rest van haar leven herinnerd worden aan de ongelofelijk mooie woorden van deze wijze jonge vrouw, die er weliswaar fysiek niet meer is, maar waarvan de woorden en boodschappen blijven voortleven in de hoofden en harten van iedereen die van haar hield.

“Be proud!”

Lieverd, je wordt zo gemist! We koesteren de herinneringen en foto’s en we houden je stem in ons hoofd: ‘be proud!’

Wat je ook doet, welk pad je ook kiest, wees altijd trots op jezelf! Trots op wat je wél hebt gedaan en wél hebt bereikt, trots op wie je bent en wat je nog gaat bereiken. Trots, trots, trots!!

 

In liefdevolle herinnering aan jou meissie

 

 

Inge